Έχω βαρεθεί να ακούω τι ωραία ηλικία που διανύουμε. Ό,τι πείτε. Από του χρόνου φροντιστήριο full, το οποίο σημαίνει: Δευτέρα: 6 ώρες σχολείο, + 3,5 ώρες φροντιστήριο, + 7 ώρες ύπνος, + 1 ώρα από το σπίτι στο σχολείο και το αντίθετο και από το σπίτι στο φροντιστήριο και το αντίθετο, +1 ώρα για να φάμε και να πάμε τουαλέτα (μην πεθάνουμε κιόλας), όμως, εγώ θέλω να γλιτώσω και τα πήγαινε-έλα στο ωδείο γι' αυτό θα κανονίσω να πηγαίνω μέρες που θα έχω και φροντιστήριο επομένως + 1 ώρα. Όλα μαζί: 6+3,5+7+1+1+1=19,5 ώρες. Ως γνωστόν η μέρα έχει 24 ώρες. 24-19,5=4,5 ώρες για να διαβάσουμε και να κάτσουμε. Από τις 4,5 ώρες οι 2 τουλάχιστον θα είναι διάβασμα, γιατί όλο και κάτι θα έχουμε για την κατεύθυνση. Άρα έχουμε >2,5 να κάτσουμε αν δεν έχουμε αφήσει μετά από όλα αυτά τα κόκαλά μας πάνω από ένα βιβλίο. Όλα αυτά χωρίς καμία καθυστέρηση, δεν έχει "συνάντησα την Μαρία στο δρόμο και τα 'παμε 5 λεπτά" ούτε "το λεωφορείο άργησε ένα τέταρτο". Και φυσικά δεν έχει "μας κράτησε η καθηγήτρια-καθηγητής να μας πει κάτι" γιατί αλλιώς… φασκελοκουκούλωστα. Γι' αυτό μην ξανακούσω καμία μαλάκια του τύπου "Αχ και να ήμουν στην ηλικία σου..." γιατί θα γίνει φονικό.
-Δανάη, αλλά νομίζω πως εκφράζει κάθε παιδί που ετοιμάζεται για πανελλήνιες.
