Η Συνωμοσία των μετρίων

" Τις προάλλες που βρεθήκαμε κάποιοι γνωστοί
στο σπίτι ενός παλιόφιλου σοφού ποιητή
το μάτι μου έπεσε πάνω σ' ένα βιβλίο
πούχε τίτλο "Η Συνομωσία των Μετρίων."
Το πήρα και το άνοιξα στην πρώτη του σελίδα
διάβασα μερικές γραμμές κι αμέσως είδα
να με κοιτάζουν πονηρά και να μου κλείνουν μάτι
αυτοί που χρόνια σέρνουν τη ζωή μου στο κρεβάτι.
Αυτοί που όταν πηγαίναμε ακόμη στο σχολείο
αφήνανε για μένα το τελευταίο θρανίο
παλιοί αφισοκολητές και χθεσινοί Ζαπάτα
που τώρα είν' οπλισμένοι με κινητό και κάρτα.
Που μάθανε να παίρνουνε το ξύγκι απο τη μύγα
να βγάζουνε τα πιο πολλά,βάζοντας τα πιο λίγα,
που βιάστηκαν να χτίσουν το εξοχικό στη Λούτσα
και σκόπιμα μπερδεύουν,τη βούρτσα με τη....
Συνομωσία των Μετρίων.

Μόλις το πήραν μυρωδιά πως έγιναν πολλοί
φτιάξαν όπως τους βόλευε τα πρέπει και τα μη,
βάλανε τρικλοποδιά στο κάθε παληκάρι
και κόψαν το ποδόσφαιρο στο Γιώργο Δεληκάρη.
Μάθαν να 'χουν το μυαλό στο κάτω τους κεφάλι
και να 'ναι ευχαριστημένοι με το "μια η άλλη"
να λένε "ναι σε όλα" μ' ένα κούνημα των ώμων
μικροπαρανομώντας με τη βούλα και το νόμο.
Καταχραστές της λογικής,διαλέγουν νέες θέσεις
κι οι συγγραφείς "τα παίρνουν" παίρνοντας συνεντεύξεις
κι οι γκόμενες των σαλονιών την πέσανε στα ούτια
μαγκέψαν βλέπεις οι φελοί και δώστου μακροβούτια.
Και δώστου γέλιο και χαρά και ωσσανά και μπράβο
και ζήτω που περάσαν απ' την πόρτα και το Μπράβο,
που έχουνε πολιτικούς σε σώου με μοντέλα
και σταρ εισαγγελέα που τη βρήκε στα μπουρδέλα.

Πίσω απ' τα γραφεία τους στήσανε ζωούλες
σεξοπαρενοχλώντας ψαρωμένες μικρούλες,
ξύλινες οι λέξεις τους στ'αυτιά μου μόλις μπουν
ακούω μια φωνή να τραγουδά "Γιατί σιωπούν;"
Γιατί σιωπούν τ'αδέρφια μου λιώνωντας στην ψάθα
ελπίζοντας μονάχα στου ΛΟΤΤΟ την εξάδα
Γιατί ξεχνάνε πως δεν είμαστε για τεμενάδες
όχι Γραικοί μα Έλληνες, Γιουνάν κι όχι ραγιάδες.

Τήν ώρα που εσύ χόρευες πάνω σ΄ένα τραπέζι
πάνω απ΄τη χώρα στάθηκε ένα μαύρο κιρκινέζι
μας έβαλε στο μάτι μα αντί να κλάψω
για τη συνομωσία των μετρίων εδώ θα γράψω
Εδώ θα γράψω την προσωπική μου ιστορία
εδώ που μ΄έριξε του χωροχρόνου η συγκυρία
εδώ που βάλαν φυλακή και τον Κολοκοτρώνη
και θίασο σκιών μας κάναν πίσω απ΄το σεντόνι

Πήρα το θάρρος κι έκανα μια ευχή και για σένα
που δε νοστάλγησες ποτέ τίποτα και κανέναν
ευχήθηκα λοιπόν να νοσταλγήσεις κάτι
κι αυτό να είναι της ψυχής σου το λευκό κομμάτι
που σου το πήραν προκαταβολικά στα διόδια
για να μην ανεβείς ως την κορφή με τα πόδια
αλλά για νά ΄χεις στήριγμα των μετρίων τις πλάτες
αφήνοντας στην άκρη τις αληθινές τις γάτες

Στις τελευταίες φουρνιές του ανθρωπίνου γένους
έχω αφήσει δυο σπόρους καλά ποτισμένους
κι αν συνεχίσει ο κόσμος στων μετρίων τη ρότα
ας είναι τα παιδια μας που θα κλείσουνε την πόρτα
με μια επανάσταση που δε θα δεις στις ειδήσεις
μ΄ αν τύχει και βρεθείς κοντά μπορεί να κερδίσεις
αυτό που τόσα χρόνια σου έχουνε στερήσει
και με τη συνομωσία των μετρίων σου έχουν κρύψει. "

ΥΓ: Η συνομωσία των μετρίων είναι ένα τραγούδι σε στίχους
και μουσική του Θοδωρή Μανίκα. Διαχρονικό και πάντα
επίκαιρο με τους "αρχιερείς και πολιτικούς" που διαθέτουμε.

 -Θωμάς

Δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς υπολογιστή οι νέοι...και;

Σίγουρα οι περισσότεροι από μας ακούνε επί 24ώρου βάσεως, συνεχώς και αδιαλείπτως, μια τσιριχτή φωνή κάθε φορά που γράψανε κάτι λιγότερο από αυτό που “έπρεπε” σε κάποιο τεστ ή άκουσαν οι γονείς κάτι για το παιδί της κουνιάδας του θείου της τρίτης ξαδέρφης του μπατζανάκη της γιαγιάς της γειτόνισσας που παίζει όλη μέρα στον υπολογιστή. Συνήθως η φωνή αυτή έρχεται από το υπερπέραν. Τουλάχιστον έτσι νομίζουμε εμείς οταν είμαστε καρφωμένοι στον υπολογιστή.

-Κλείσ'το πια.

-Αν δεν το είχες αυτό το χαζόπραγμα θα είχες γράψει καλύτερα. Ακούς τι σου λέω; Όλη τη μέρα εκεί είσαι.

-Αυτό φταίει που δεν συγκεντρώνεσαι και δεν διαβάζεις.
...

-Με ποιον μιλάς πάλι;

-Πες του ότι τα έχω κανονίσει με τη μάνα του εγώ. Κομμένο το ίντερνετ μέχρι το τέλος του τετραμήνου.

Απλές καθημερινές οικογενιακές συζητήσεις στοργής και αγάπης.

Μα τόσο τραγικό είναι πια να κάθεσαι στον υπολογιστή; Γιατί κάνουν έτσι μερικοί γονείς; Ναι, μπορεί ουκ ολίγες φορές να έχω πιάσει τον εαυτό μου να κάθεται στον υπολογιστή συνεχόμενα διψήφιο αριθμό ωρών, να έχω σκοτώσει κόσμο και κοσμάκη σε παιχνίδια, να έχει κοκκινίσει όλο μου το χέρι για να καταφέρω να τερματίσω την πίστα. Και, τί έγινε; Και φίλους έχω και έξω βγαίνω και μέχρι τώρα δεν έχω ξυπνήσει ένα ωραίο ήσυχο κυριακάτικο πρωινό και να αρχίσω να γαζώνω κόσμο με minigun και να καταστρέφω κτίρια με μπαζούκας, ούτε εθίστηκα ώστε να τρέμω στις διακοπές, επειδή δεν έχω υπολογιστή. Για να πω την αλήθεια, χίλιες φορές στην Ίο για διακοπές χωρίς υπολογιστή, παρά στην Αθήνα με τον Mac Pro και την πιο γρήγορη σύνδεση στο ίντερνετ. Από την άλλη τί κάνει τους γονείς να πιστεύουν ότι αν κλείσεις τον υπολογιστή θα διαβάσεις; Μου φαίνεται ξέχασαν τα δικά τους. Μπορεί να μην είχαν υπολογιστές, αλλά το κόμικ κάτω από το βιβλίο πήγαινε σύννεφο. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Αν κάποιος είναι να αναπτύξει αποκλίνουσα συμπεριφορά θα αναπτύξει είτε έχει υπολογιστή είτε ζει στην σπηλιά του, γι' αυτό δεν υπάρχει κανένας λόγος να βρίσκονται σε παροξυσμό οι γονείς κάθε φορά που είμαστε μπροστά από μια οθόνη.

-Δανάη